Adamın biri, bir koyunun kulağından tutup sürüklüyordu. Bu durumu gören Rasûlüllah (s.a.v.): “Bırak o hayvanı, (kulaklarından değil) de boyun tarafından tut” buyurdu.
“Allah-ü Teâlâ, her şeyde iyiliği emretmiştir. Öyleyse öldürdüğünüz zaman öldürmeyi de iyi yapın. Kesecek olursanız kesmeyi de iyi/çabuk yapın. Bıçağın ağzını bileyin. Hayvana (zahmet vermeyin) rahat ettirin” buyurdu.
Kurbanlık hayvanı, usûlüne uygun olarak rahatça ve fazla eziyet vermeden kesebilmek için önce keskin ve büyük bir bıçak hazırlanır. Bıçağın ağzı küt ise, hayvanın göremeyeceği bir kenarda bilenir. Sonra kurbanlık hayvan, kesileceği yere eziyet verilmeden götürülür. Devenin dışındakiler yüzü ve ayakları kıbleye gelecek şekilde sol tarafı üzerine yatırılır. Sağ arka ayağı serbest bırakılarak diğer üç ayağı bağlanır ve kıbleye karşı durularak şu âyetler kurban sahibi veya kurbanı kesecek olan vekil tarafından okunur :
اَعُوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ ﴿﴾ بِسْـمِ ٱللهِ ٱلرَّحْمٰنِ ٱلرَّحِيمِ
اِنِّى وَجَّهْتُ وَجْهِيَ لِلَّذِى فَطَرَ السَّمَوَاتِ وَاْلاَرْضَ حَنِيفًا وَمَا اَنَا مِنَ الْمُشْرِكِينَ ﴿﴾ اِنَّ صَلاَتِي وَنُسُكِي وَمَحْيَايَ وَمَمَاتِي لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ﴿﴾ لاَ شَرِيكَ لَهُ; وَبِذَلِكَ اُمِرْتُ وَاَنَا اَوَّلُ الْمُسْلِمِينَ ﴿﴾
Euûzübillâhimine’ş-şeytânirracîm. Bismillâhirrahmânirrahıîm.
Okunuşu: “İnnî veccehtü vechiye lillezî fetara’s-semâvâti ve’l-arda hanîfev vemââ ene mine’l-müşrikîn. İnne salâtî ve nüsükî ve mahyâye ve memâtî lillâhi Rabbi’l-âlemîn. Lâ şerîke leh ve bizâlike ümirtü ve ene evvelü’l-müslimîn.”
Meâli: “Muhakkak ki ben, gerçeklere uymayan her şeyden uzak durarak yüzümü ve özümü, gökleri ve yeri var eden Allah’a çevirmekteyim. Ve ben, O’ndan başkasına ilâhlık yakıştıranlardan değilim.” “Muhakkak ki benim namazım, ibâdetlerim, hayatım ve ölümüm yalnızca Âlemlerin Rabbi Allah içindir. O’nun ortağı yoktur. Bana sadece bu emrolundu ve ben, Müslümanların ilkiyim.”
Bu âyetlerden sonra:
اَللهُ اَكْبَرُ اَللهُ اَكْبَرُ لاَ اِلٰهَ اِلاَّ اللهُ وَاللهُ اَكْبَرُ اَللهُ اَكْبَرُ وَلِلَّهِ الْحَمْدُ
Okunuşu: “Allâh-ü ekber, Allâh-ü ekber. Lâ ilâhe İllallâhü vallâhü ekber. Allâh-ü ekber ve lillâhi’l-hamd.”
Mânası: “Allah en büyüktür, Allah en büyüktür. Allah’tan başka hiçbir ilâh yoktur. Allah en büyüktür. Hamd O Allah’a mahsustur” şeklinde teşrik tekbiri getirilir.
Kurban; Allah’a yaklaşmak maksadıyla, O’nun rızasını kazanmak için ve O’nun ismiyle kesilir.
Allah-ü Teâlâ buyuruyor ki: “Biz, her ümmete -(kurban kesmeye uygun) hayvan cinsinden kendilerine rızık olarak verdiklerimiz üzerine Allah’ın ismini ansınlar diye- kurban kesmeyi gerekli kıldık” âyet’i gereğince, Allah’tan başkası adına hayvan kesmek haramdır. “Bu sebeple üzerine Allah’ın adı anılmayan şeylerden yemeyin.”
Rasûlüllah (s.a.v.) de: “Allah’tan başkası nâmına hayvan kesene Allah lânet etsin.” “Kurban (kesen) besmeleyi çekerek kessin” buyurmuştur. Bıçak:
بِسْمِ اللهِ أَللهُ أَكْبَرُ
Okunuşu: “Bismillâhi Allâh-ü ekber.”
Mânası: “Allah’ın ismiyle. Allah en büyüktür” denilerek kurbanın boynuna çalınır.
Kurbanı kesici bir şey ile kesmeli, kesici olmayan diş, tırnak ve benzeri şeyler ile hayvanın öldürülmesi hâlinde eti yenmez.
Besmele, tam kesim anında söylenmiş olmalıdır. Besmele ile kesim arasına başka bir şey girse meselâ konuşsa, bir şey yiyip içse yeniden besmeleyi çekip, hayvanı kesmesi gerekir.
Besmele bilerek ve kasten terk edilirse, o hayvanın eti yenmez. Fakat besmeleyi unutarak hayvanı keserse, bunda bir sakınca yoktur ve o hayvanın etinden yenilir.
Ebû Hüreyre (r.a.)’den rivâyetle: “Rasûlüllah (s.a.v.), kurban bayramında kurban keseceğinde… iki adet koç alırdı. Bunlardan birini, Allah’ın birliğine şehâdet eden ve peygamberini tasdik eden ümmeti için, diğerini de Muhammed ve O’nun soyu için kurban ederdi.”
“Rasûlüllah (s.a.v.) bıçağı (eline) aldı, koçu tutup yere yatırdı ve:
بِسْمِ اللَّهِ اَللَّهُمَّ تَقَبَّلْ مِنْ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَمِنْ أُمَّةِ مُحَمَّدٍ
Okunuşu: “Bismillâhi Allâhümme teqabbel min Muhammedin ve âli Muhammedin ve min ümmeti Muhammedin.”
Mânası: “Allah adına, Allah için ey Allah’ım! Bu kurbanı Muhammed’den ve O’nun âilesinden ve Muhammed ümmetinden kabul buyur” diye dua etti.”
“Rasûlüllah (s.a.v.) iri, semiz, çift boynuzlu, ağzında, ayaklarında ve gözlerinin kenarında siyahlık bulunan (burulmuş ) bir koçu kurban etti.” “Nebî (s.a.v.) kurban keserken tekbir getiriyor, besmele çekiyor ve ayağını hayvanların boyunlarının üzerine koyuyordu.”
Usulûne Göre Kurban Kesim İşlemi
Usulûne göre kesim işlemi, hayvanın yemek ve nefes boruları kesilerek kanın iyice akması sağlanır. Daha sonra boyun geriye doğru iyice kanırtılarak omuriliğin arasındaki can damarı da kesilir ve hayvanın debelenmesi bitinceye kadar beklenir. Bu esnada kurban sahibi, Allah rızası için iki rek’at şükür namazı kılar, kurbanın kabulü için dua eder. Duadan sonra hayvanın kafası gövdeden ayrılır. Ve usûlüne uygun olarak yüzülür. Karnı açılır, iç organlar çıkarılır, gövde ve etler parçalanır. Kesim işlemi böylece tamamlanmış olur.
Hayvan tamamen ölmeden kafa ve ayaklarını koparmak, derisini yüzmeğe kalkmak, kıbleden çevirmek veya hayvana azap vermek mekruhtur.

Zebh ve Nahr Usulü Kurban Nasıl Kesilir? Kurbanlar, dînimizin tayin ettiği hayvan boğazlama şekline ve usûlüne uygun olarak kesilirler. Şer'î boğazlama şekline tezkiye adı verilmektedir. Tezkiye işlemi iki şekilde yapılır:
1) Ya boğazın çeneye bitişik tarafı kesilmek suretiyle olur ki buna zebh denir. Bu şekilde kesilen hayvana da zebîha adı verilir.
2) Boğazın göğse bitişik olan kısmından kesilir, buna da nahr denilir. “Rabbin için nahr/kurban kes.”  “Şu halde (deve)leri (ön) ayakları (bağlı, diz çöktürülmüş vaziyette) dururken üzerlerine Allah’ın ismini anınız (ve gerdanından kurban ediniz.)”
Koyun, keçi ve sığır cinsi zebh usûlü ile; develer ise nahr yoluyla boğazlanması sünnettir. Aksini yapmak mekruhtur.
Hayvanı keserken şer’î yönden şu hususlara da riayet edilmesi gerekir: Nefes borusu, yemek borusu ve omuriliğin içindeki can damarı. Bu üç kısım tamamen kesilmeden şer’î yönden kesim işlemi tamamlanmış olmaz.